De commissie is verheugd te kunnen meedelen, dat ze weer op volle sterkte is. De opengevallen plaats, door het wegvallen van Ad Oomens, wordt vanaf het komende toernooi ingevuld door Victor Carton.

In een volgepakte Flamingo Bar werden afgelopen zaterdag de laatste twee finales gespeeld van de 39e editie van het Driebanden Kampioenschap Ulvenhout.
De spits werd afgebeten door de finalisten in de D-klasse, te weten Siem Chartrer en Piet van Rijen. De zenuwen speelde beide spelers flink parten in het begin en het duurde tot de 11e beurt voordat de eerste carambole werd gemaakt. Niet zo aantrekkelijk voor het publiek, zou je denken, maar het tegendeel was waar. Siem moest wachten tot de 15e beurt voor zijn eerste punt, maar toen ging hij compleet los en na 38 beurten stond hij met 11 tegen 5 voor, nog maar 1 punt te gaan….. De voorbereiding van Piet (een verjaardagsfeestje ’s middags) bleek toch niet zo ideaal, maar in verloren positie is Piet op zijn best. Langzaam kroop hij dichterbij en met een mooie serie van 3 maakte hij in de 49e beurt gelijk (11-11).
Zo is het genoeg zei Siem en met een mooie carambole maakte hij zijn laatste punt, maar Piet had nog de nabeurt en ja hoor, hij maakte er een remise van. Dus volgde een verlenging over 3 caramboles. Piet mocht op en maakte wederom de opstoot. Siem bleef niet achter en na 4 beurten hadden ze beiden 2 caramboles gemaakt.Het publiek zat op het puntje van hun stoel. Met een fantastische carambole maakte Piet het uit en mocht Siem proberen om er nog penalty’s uit te halen, maar hij miste, waarmee Piet een zwaarbevochte overwinning boekte en de titel bemachtigde.

Na een korte plas- en rookpauze werd de tafel gereed gemaakt voor de apotheose van de avond: de finale in de Hoofdklasse tussen Bob Roovers en Hans Frijters. Het zou een zeer aantrekkelijke wedstrijd worden, waarin beide spelers hun kunnen ten toon spreidden. Een gelijkopgaande partij met een vliegende start van beide spelers, na 3 beurten 7-7, na 11 beurten 11-11. In beurt 11 leek Bob afstand te nemen met een serie van 3, maar Hans, duidelijk in zijn doen op zijn thuistafel antwoordde met 2 en in de volgende beurt een serie van 4 (16-18). Bob maakte daarop weer gelijk, maar Hans bleef scoren. In zijn 18e beurt maakte Bob zijn 21e carambole (van de 25) en kwam daarmee weer gelijk. Hans bleef echter doorgaan en nam weer een voorsprong en met een werkelijk fenomenale contrastoot beëindigde hij de partij in de 19e beurt en behaalde daarmee zijn 11e titel in Ulvenhout.
Wat een schitterend slot van dit toernooi. Een staande ovatie van het publiek voor beide spelers was meer dan terecht.

Na de prijsuitreiking en een bedankje aan de zeer goede verzorging van de avond door Frans en Francois Timmermans, werd de commissie door onze éminence grise Bert Frijters bedankt voor haar vele werk tijdens deze “Corona”-editie van het toernooi en deed een beroep op de aanwezigen om de commissie, die na het wegvallen van Ad Oomens wel wat versterking kan gebruiken, te completeren.

Tot de 40e editie in 2023 !!

De kampioenen van 2022: vlnr Piet van Rijen (D), Gijs Poppelaars (A), Peter van Hooijdonk (C), Nick Gommers (A) en Hans Frijters (Hoofdklasse)

Met een goed bezette toeschouwerstribune in een vrolijke sfeer en in gespannen afwachting voor wat er allemaal te gebeuren stond, werd door Toon Aarts en Peter van Hooijdonk afgetrapt met de finale van de C-klasse. Over vijftien caramboles.
En het was spannend. Peter nam weliswaar het voortouw met regelmatige scores, maar kon Toon niet van zich afschudden: die volgde op de voet en in de één-en-twintigste beurt kwam hij op gelijke hoogte, elf caramboles voor beiden.
In de elfde beurt werd het nog even spannend voor Toon, toen Peter met een serie van drie weg dreigde te lopen: stand 9 – 4! Goed voor Toon en de partij was zijn reactie: ook drie caramboles. Met een gelukje maakte Peter zijn twaalfde en vervolgde met enkele poedels tussendoor naar de dertiende en veertiende. Toon kwam nog tot twaalf, maar moest de zege aan Peter laten in de twee-en-dertigste beurt.
Zo prolongeerde Peter zijn kampioenstitel in de C-klasse.

Na een reeks van felicitaties aan Peter en een korte adempauze begon de tweede finale, die van de B-klasse. In die wedstrijd moest Jan van der Meer trachten, de zegereeks van ene Gijs Poppelaars, Baviaan en voor de tweede keer actief in Ulvenhout, te onderbreken. Gijs was ongeslagen uit de poule- fase gekomen met een bijzonder hoog gemiddelde over negen partijen, die hem, volgens de inleidende woorden van voorzitter Toon Aarts, mogelijk in de Hoofdklasse zou plaatsen.
Het bleek voor Jan een onmogelijke opgave. Gijs wist op de juiste momenten de ballen zo weg te leggen, dat Jan er geen weg mee wist. Uiteindelijk bleef hij op zes steken en maakte Gijs in de drie-en-twintigste beurt zijn twintig caramboles vol. Zijn kracht lag niet in hoge series, maar in een geweldige regelmatigheid.
De eerste waarschuwing voor de huidige Hoofdklassespelers kwam van ‘good-old-Bert Frijters uit het publiek….!

Ja, en dan tot slot de finale van de A-klasse over twee-en-twintig caramboles.
Alweer een Baviaan, Toon Aarts, die het op moest nemen tegen de niet uit het Ulvenhoutse Driebanden Toernooi weg te denken Nick Gommers. De zoon van ene Kees, die nog steeds het Toernooi-partijgemiddelde van 4.00 in zijn bezit heeft. Nou, ook hier in Ulvenhout valt de appel niet ver van de boom. Volgens de voorzitter had Nick al drie keer eerder een finale gespeeld en was daarin ook elke keer als kampioen uitgekomen.
Het werd een langdurige partij over twee-en-veertig beurten, waarin geen van beiden de gun-factor toepaste. Het was aan ieder van de spelers zaak, om, als al een maakbare bal op de tafel lag, daar optimaal gebruik van te maken.
Toon lukte het niet om enkele keren meer dan een setje van twee te maken, weliswaar van hoge kwaliteit, maar te weinig.
Nick speelde regelmatiger, maar niet veel regelmatiger. Hij buitte zijn kansen beter uit met een serie van drie en een van vijf en wist daarmee de partij naar zich toe te trekken en in de twee-en- veertigste (!) beurt zijn twee-en-twintigste carambole te scoren met geel. Over en uit. Weer kampioen. Toon, met tussen de tiende en twintigste beurt tien poedels, bleef op zestien steken.

En dat was het dan.
Om wat kort door de bocht de drie partijen te vergelijken, was voor het neutrale publiek de eerste partij het aantrekkelijkste: spannend en op een bepaald moment kon het alle kanten op. Bovendien voor beide spelers kwalitatief goed, met gemiddelden van ongeveer 0.4 en 0.5.
De tweede partij miste de spanning, omdat de winnaar zoveel sterker was en de derde partij duurde te lang.
Maar het was in ieder geval genieten, niet altijd van het spel, maar zeker van de gulle wijze waarop Annemiek Voesenek en haar assistente Nicole met heerlijke hapjes hun rol van gastvrouwen vervulden. Chapeau…!
A. Kiet.